وارد شدن در همراهی خداوند متعال “اسباب و آثار آن”
وارد شدن در همراهی خداوند متعال “اسباب و آثار آن”
خطبة الجمعة لوزراة الأوقاف مسموعة باللغة الفارسية : الدخول في معية الله عز وجل أسبابه وآثاره ، خطبة الجمعة القادمة ، 3 يناير 2020 م ، 8 جماد الأول 1441 هـ .
video
ستایش مخصوص ذات خدایی که پروردگار جهانیان است، همان ذاتی که در قرآن کریم می فرماید: ﴿هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَمَا يَعۡرُجُ فِيهَاۖ وَهُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ﴾ «او کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید، سپس بر عرش مستقر شد، آنچه را در زمین فرو میرود و آنچه را از ان خارج میشود، و آنچه را از آسمان نازل میشود و آنچه را که در آن بالا میرود میداند و هر کجا باشید او با شماست، و الله به آنچه میکنید بیناست»، گواهی می دهم که نیست معبود برحق جز الله یکتای بی همتا، و گواهی می دهم که سردار و پیامبر ما حضرت محمد صلی الله علیه وسلم بنده و فرستاده خداست، بار خدایا! بر او و بر همه آل و اصحاب او درود، رحمت، سلامتی و برکت نازل فرما.
اما بعد!
درواقع برخی از همراهی و معیت خداوند متعال معیت نظارت و مراقبت و برخی دیگر آن معیت تأیید و تقویت است، اما نخست آن به معنای این است که خداوند متعال برهمه مخلوقاتش احاطه و علم دارد، چنانچه می فرماید: ﴿وَعِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلۡغَيۡبِ لَا يَعۡلَمُهَآ إِلَّا هُوَۚ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِۚ وَمَا تَسۡقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا يَعۡلَمُهَا وَلَا حَبَّةٖ فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡأَرۡضِ وَلَا رَطۡبٖ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مُّبِينٖ﴾ «و کلیدهای غیب نزد اوست؛ و جز او کسی آنها را نمیداند، آنچه را در خشکی و دریاست میداند، و هیچ برگی (از درختی) نمیافتد؛ مگر اینکه آن را میداند، و نه هیچ دانهای در تاریکیهای زمین و نه هیچ تر و خشکی (و جود دارد) مگر اینکه در کتابی آشکار (= لوح محفوظ ثبت) است»، در آیت دیگری می فرماید: ﴿أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۖ مَا يَكُونُ مِن نَّجۡوَىٰ ثَلَٰثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمۡ وَلَا خَمۡسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمۡ وَلَآ أَدۡنَىٰ مِن ذَٰلِكَ وَلَآ أَكۡثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمۡ أَيۡنَ مَا كَانُواْۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ﴾ «مگر ندیدهای که الله آنچه را که در آسمانها و آنچه را که در زمین است میداند؟ هیچ نجوایی میان سه نفر نباشد مگر آن که او چهارمین آنها است، و پنج نفری نیست مگر آن که او ششمین آنها است، و نه کمتر از آن و نه بیشتر، مگر آن که هرکجا باشند او همراه آنها است، سپس روز قیامت آنها را به آنچه کردهاند باخبر میسازد، بیگمان الله به همه چیز داناست»، همچنین می فرماید: ﴿أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ﴾ «آیا کسیکه (همۀ موجودات را) آفریده است، (از حال آنها) نمیداند؟ در حالیکه او باریکبین و آگاه است».
و اما دوم آن به معنای همراهی تأیید، توفیق، حفظ، همکاری و رعایت خداوند متعال بربنده اش است، طوری که خداوند متعال به این همراهی پیامبران، فرستادگان و اولیای صالح خویش را اختصاص داده است، و قرآن کریم در چندین جای بر این همراهی بزرگی که بندگان برگزیده خدا به آن رسیده اند اشاره نموده است، چنانچه خداوند متعال به حضرت موسی و حضرت هارون علیهما السلام می گوید: ﴿ٱذۡهَبۡ أَنتَ وَأَخُوكَ بَِٔايَٰتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكۡرِي٤٢ ٱذۡهَبَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ٤٣ فَقُولَا لَهُۥ قَوۡلٗا لَّيِّنٗا لَّعَلَّهُۥ يَتَذَكَّرُ أَوۡ يَخۡشَىٰ٤٤ قَالَا رَبَّنَآ إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفۡرُطَ عَلَيۡنَآ أَوۡ أَن يَطۡغَىٰ٤٥ قَالَ لَا تَخَافَآۖ إِنَّنِي مَعَكُمَآ أَسۡمَعُ وَأَرَىٰ﴾ «(اینک) تو و برادرت با آیات من برو، و در یاد من سستی نکنید(42) به سوی فرعون بروید، بیگمان او سرکشی کرده است(43) پس به نرمی با او سخن بگویید، شاید که او پند گیرد یا (از پروردگارش) بترسد(44) (موسی و هارون) گفتند: پروردگارا! به راستی ما میترسیم که بر ما پیشدستی نماید (و قبل از بیان حق ما را آزار دهد) یا طغیان کند(45) فرمود: نترسید! بیشک من با شما هستم، میشنوم و میبینم»، و این همان باهمی بود که حضرت موسی علیه السلام هنگامی بیان نموده بود که قومش فکر می کردند فرعون و لشکریانش آنها را دستگیر خواهند کرد و هیچ نجاتی از ظلم او ندارند، چون دریا در پیشروی شان و فرعون با لشکریانش در عقب شان قرار داشت، پس قوم حضرت موسی همه فریاد زدند: ﴿إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ﴾ «یقیناً ما (در چنگال فرعونیان) گرفتار شدیم»، پس حضرت موسی علیه السلام با یقین کامل در همراهی و تأیید و کمک پروردگارش در پاسخ آنها فرمود: ﴿قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ﴾ «(موسی) گفت: چنین نیست، بیگمان پروردگارم با من است، به زودی مرا هدایت خواهد کرد».
و همچنین این همراهی همان همراهی خداوند متعال با پیامبرش حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وسلم و یار وفادار او حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه در هنگام هجرت مبارک شان می باشد، چنانچه حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه می گوید: “من و پیامبر صلی الله علیه وسلم در غار بودیم، پس من به پاهای مشرکان نظر کردم و گفتم: ای رسول خدا! اگر یکی آنها به پای خود نظر کند ما را می بیند، پس پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «ای ابابکر! در باره دو نفری که سوم آنها الله است چه فکر می کنی؟»، و در این خصوص خداوند متعال می فرماید: ﴿إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ ٱثۡنَيۡنِ إِذۡ هُمَا فِي ٱلۡغَارِ إِذۡ يَقُولُ لِصَٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَاۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَيۡهِ وَأَيَّدَهُۥ بِجُنُودٖ لَّمۡ تَرَوۡهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلسُّفۡلَىٰۗ وَكَلِمَةُ ٱللَّهِ هِيَ ٱلۡعُلۡيَاۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ﴾ «اگر او (= پیامبر) را یاری نکنید، به راستی که الله او را یاری کرد، آنگاه که کافران او را (از مکه) بیرون کردند، نفر دوم از دو نفری که آن دو در غار بودند، به یار خود (ابوبکر) میگفت: اندوهگین مباش، یقیناً الله با ماست پس الله آرامش خود را بر او فرو فرستاد، و با لشکرهایی که شما آن را نمیدیدید، او را تأیید (و تقویت) نمود، و کلام (و گفتار شرک) کسانی را که کافر شدند؛ پایین قرار داد، و کلام (و آیین) الله بالا (و پیروز) است، و الله پیروزمند حکیم است».
پس چقدر بزرگ می شود وقتی بندهء در همراهی و باهمی خداوند متعال قرار بگیرد، و کسی که خداوند با او باشد چه کسی می تواند برعلیه او بوده باشد. و تا اینکه همراهی خداوند برای یکی از بندگان متحقق گردد باید این بنده از راهی وارد شود که بتواند به این همراهی برسد، و باید همه اسبابی که این امر را میسر می سازد را روی دست گیرد، و از مهمترین این اسباب و راه ها:
داشتن ایمان واقعی به خداوند متعال: زیرا خداوند متعال می فرماید: ﴿وَأَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ﴾ «و یقینا الله با مؤمنان است»، و مقتضای ایمان آنچه است که پیامبر صلی الله علیه وسلم بیان نموده است: «ايمان اين است که به الله و ملائکه و کتاب هايش و پيامبرانش و روز قيامت و نيز به تقدیر خير و شر ايمان و باور داشته باشی»، و حقیقت ایمان این است که باید آثار آن در سلوک و رفتار و معامله انسان با دیگران ظاهر شود، چنانچه پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: «مسلمان کسی است که مردم از دست و زبان او در امان باشند، و مؤمن کسی است که مردم او را بر خون و اموالشان امین بپندارند».
و برخی دیگر آن: اینکه باید انسان با تقوا و نیکوکار باشد، طوری که خداوند متعال می فرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّٱلَّذِينَ هُم مُّحۡسِنُونَ﴾ «همانا الله با کسانی است که تقوا پیشه کردند، و کسانیکه نیکوکارانند»، و در آیت دیگر می فرماید: ﴿وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُتَّقِينَ﴾ «و بدانید که الله با پرهیزگاران است»، همچنین می فرماید: ﴿وَإِنَّ ٱللَّهَ لَمَعَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ﴾ «و یقیناً الله با نیکوکاران است». و تقوا به معنای: انجام دادن هر کاری که باعث خشنودی خداوند متعال و دوری از غضب او می شود است، پس تقوا اجتماع همه اعمال خیر می باشد، و قرآن کریم معنای تقوا را در چندین جا بیان نموده است، از آنجمله: ﴿لَّيۡسَ ٱلۡبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمۡ قِبَلَ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَلَٰكِنَّ ٱلۡبِرَّ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ وَٱلۡكِتَٰبِ وَٱلنَّبِيِّۧنَ وَءَاتَى ٱلۡمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ ذَوِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِيلِ وَٱلسَّآئِلِينَ وَفِي ٱلرِّقَابِ وَأَقَامَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَى ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلۡمُوفُونَ بِعَهۡدِهِمۡ إِذَا عَٰهَدُواْۖ وَٱلصَّٰبِرِينَ فِي ٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَحِينَ ٱلۡبَأۡسِۗ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُتَّقُونَ﴾ «نیکی این نیست که روی خود را به سوی مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکی (و نیکوکار)کسی است که به الله و روز قیامت و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران، ایمان آورده باشد، و مال (خود) را با وجود دوست داشتنش به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و گدایان و در (راه آزادی) بردگان بدهد، و نماز را بر پای دارد و زکات را بدهد، و وفاکنندگان به پیمانشان چون پیمان بندند و (کسانی که) در فقر و سختی و زیان و بیماری و به هنگام نبرد؛ شکیبایند اینها کسانی هستند که راست گفتند، و آنها پرهیزگارانند».
و پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: «با یکدیگر حسد نکنید، برای فریب دیگران بیع بالایی نکنید، با یکدیگر نفرت نداشته باشید، از همدیگر روی مگردانید، و نباید برخی تان بربیع برخی دیگری بیع نماید، و بندگان خداوند و برادران یکدیگر باشید، مسلمان برادر مسلمان است، در حق او ظلم نمی کند، بر او خیانت نمی کند، او را تحقیر نمی کند، این است تقوا و پرهیزگاری»، و در آغاز آن سه بار اشاره می کند، «همین بدی و شرارت انسان را کافیست که برادر مسلمان خود را تحقیر کند، همه مسلمان بر مسلمان حرام است، خون او، مال او و حیثیت و کرامت او».
اما معنا و حقیقت احسان را پیامبر صلی الله علیه وسلم چنین بیان نموده است: «خدا را چنان بپرست که گویی او را می بینی، چون اگر تو او را نمی بینی یقینا او تو را می بیند»، و در اینجاست که بنده تمام و کمال مراقبت خداوند متعال را متحقق می سازد، و به صورت کامل یقین می نماید که پروردگارش هیچگاه چه در خفا یا آشکار و یا در حرکات و سکناتش از او غافل نیست، خداوند می فرماید:﴿أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ﴾ «آیا نمیداند که مسلماً، الله (همه اعمالش را) میبیند؟!».
همچنین برخی از اسباب وارد شدن در همراهی خداوند متعال: صبر و شکیبایی می باشد، خداوند متعال می فرماید: ﴿وَٱصۡبِرُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّٰبِرِينَ﴾ «و صبر کنید، بیگمان الله با صابران است»، همچنین می فرماید: ﴿وَبَشِّرِ ٱلصَّٰبِرِينَ ٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَٰبَتۡهُم مُّصِيبَةٞ قَالُوٓاْ إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ * أُوْلَٰٓئِكَ عَلَيۡهِمۡ صَلَوَٰتٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَرَحۡمَةٞۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُهۡتَدُونَ﴾ «و مژده بده به صبر کنندگان آنها که هرگاه مصیبتی به ایشان برسد میگویند: ما از آنِ الله هستیم، و به سوی او باز میگردیم * اینها هستند که درودها و رحمتی از پروردگارشان بر ایشان است و اینانند هدایت یافتگان»، در آیت دیگری می فرماید: ﴿وَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَاۖ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ﴾ «(ای پیامبر) برای حکم پروردگارت شکیبا باش، زیرا تو زیر نظر (و در حفاظت) ما هستی، و هنگامیکه بر میخیزی به ستایش پروردگارت تسبیح گوی»، و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «بدانید که در صبر کردن در برابر مشکلات خیر بسیاری نهفته است»، و صبر به معنای: حبس کردن نفس از آه و ناله، و حفظ کردن زبان از شکایت، و حفظ کردن اعضا از ارتکاب معاصی و کم طاقتی می باشد. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «… و کسی که از خداوند صبر بخواهد خداوند متعال به او صبر می دهد، و هیچ کسی خیر بهتر و گسترده تر از صبر داده نشده است».
و برخی دیگری از عوامل وارد شدن در معیت و باهمی خداوند متعال: بیداری وجدان است؛ زیرا صاحب وجدان بیدار می داند که همیشه خداوند متعال با او است چه در سفر باشد یا در خانه، در خلوت باشد یا در ملای عام، چون هیچ چیزی از علم خداوند مخفی نیست او عالم غیوب است، اینچنین کرد حضرت یوسف علیه السلام هنگامی که دروازه ها بسته شد و همه اسباب گناه برایش آماده شده بود، پس به پروردگاری پناه برد که همیشه در هرلحظه با او بود، و اینچنین تکرار می کرد: ﴿إِنَّهُۥ رَبِّيٓ أَحۡسَنَ مَثۡوَايَۖ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّٰلِمُونَ﴾ «بیگمان او سرور من است، جایگاه مرا گرامی داشته است (پس چگونه به او خیانت کنم؟!) مسلماً ستمکاران رستگار نمیشوند»، طوری که همسر عزیز مصر بیان نمود چنانچه قرآنکریم از زبان او نقل قول می کند: ﴿وَلَقَدۡ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ فَٱسۡتَعۡصَمَۖ﴾ «(آری) به راستی من او را برای کامجویی به خود دعوت کردم، پس او خود داری کرد». پس دانسته می شود که فضیلت احساس همراهی خداوند خیلی بزرگ است، چون زمانی که انسان در دنیا از پروردگارش می ترسد در آخرت از عذاب او در امان می ماند، و در حدیث قدسی خداوند متعال می فرماید: «سوگند به عزت و بزرگی ام! بر بنده ام دو ترس و دو امنیت را جمع نمی کنم؛ اگر در دنیا از مجازات من بی خیال و بی ترس بود در روز قیامت او را از عذابم خواهم ترسانید، و اگر در دنیا از عذاب من ترس داشت در روز قیامت او را از مجازاتم در امنیت قرار خواهم داد».
همچنین انسان با ذکر خداوند می تواند همراهی او را کسب کند، زیرا خداوند متعال می فرماید: ﴿فَٱذۡكُرُونِيٓ أَذۡكُرۡكُمۡ وَٱشۡكُرُواْ لِي وَلَا تَكۡفُرُونِ﴾ «پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و سپاس مرا گویید و ناسپاسی من نکنید»، و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود خداوند می گوید: «من با بنده ام بر اساس گمانی که به من دارد، رفتار می نمايم. و هنگامی که مرا ياد می کند، من با او هستم. پس اگر در تنهايی مرا ياد کند، من هم او را در تنهايی ياد خواهم کرد. و اگر مرا در ميان جمع ياد کند، من او را در ميان جمع بهتری ياد خواهم کرد».
أقولُ قولِي هذَا ، وأستغفرُ اللهَ لِي ولكُمْ
ستایش مخصوص ذات خدایی که پروردگار جهانیان است، گواهی می دهم که نیست معبود به حق جز الله یکتای بی همتا، و گواهی می دهم که سردار و پیابر ما حضرت محمد صلی الله علیه وسلم بنده و فرستاده خداست، بار خدایا! بر او و بر همه آل و اصحاب او درود، رحمت، سلامتی و برکت نازل فرما.
برادران مسلمان!
همانا معیت خداوند متعال فواید بسیاری دارد که انسان آنرا در دنیا و آخرت به دست می آورد، از آنجمله: کسی که در معیت خداوند متعال قرار گیرد خداوند او را از همه شرارتها و زشتی را حفظ می کند و همه اضرار و اندوه ها را از او می زداید، خداوند متعال می فرماید: ﴿ٱلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ ٱلنَّاسُ إِنَّ ٱلنَّاسَ قَدۡ جَمَعُواْ لَكُمۡ فَٱخۡشَوۡهُمۡ فَزَادَهُمۡ إِيمَٰنٗا وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ وَنِعۡمَ ٱلۡوَكِيلُ﴾ «کسانیکه مردم به آنان گفتند: مردم (= مشرکان مکه) برای (جنگ با) شما گرد آمدهاند، پس از آنها بترسید (این سخن) بر ایمانشان افزوده و گفتند: الله ما را بس است، و بهترین حامی است»، در آیت دیگری می فرماید: ﴿وَمَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَهُوَ حَسۡبُهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ بَٰلِغُ أَمۡرِهِۦۚ قَدۡ جَعَلَ ٱللَّهُ لِكُلِّ شَيۡءٖ قَدۡرٗا﴾ «و هرکس بر الله توکل کند، پس همان او را کافی است بیگمان الله فرمان خود را به انجام میرساند، مسلّماً الله برای هر چیزی اندازهای قرار داده است»، همچنین می فرماید: ﴿أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِكَافٍ عَبۡدَهُۥۖ﴾ «آیا الله برای بندهاش کافی نیست؟!»، و کسی که به الله توکل و اعتماد کند واقعا او را کافی است، و بعد از آن هیچ دشمنی نمی تواند بر او غالب آید، و به همه آرزوهایش می رسد. و چقدر بزرگی، فضیلت و آثار زیبای همراهی خداوند متعال به این فرموده های خداوند آشکارا می گردد: به حضرت موسی علیه السلام فرمود: ﴿وَلِتُصۡنَعَ عَلَىٰ عَيۡنِيٓ﴾ «و تا در برابر دیدگان من پرورش یابی»، و در توصیف آخرین پیامبر خود حضرت محمد صلی الله علیه وسلم فرمود: ﴿وَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَاۖ﴾ «(ای پیامبر) برای حکم پروردگارت شکیبا باش، زیرا تو زیر نظر (و در حفاظت) ما هستی» و این فرموده خداوند: ﴿وَبَشِّرِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنَّ لَهُمۡ قَدَمَ صِدۡقٍ عِندَ رَبِّهِمۡۗ﴾ «و کسانیکه ایمان آوردهاند را بشارت ده که برای آنها سابقۀ نیکو (و پاداشی حتمی) نزد پروردگارشان است».
بدون تردید وارد شدن واقعی در همراهی خداوند متعال و به صورت درست با خدا بودن مهمترین و اساسی ترین راه آرامش، اطمینان و صحتمندی روانی می باشد، و از مهمترین دروازه های دوری از همه انواع اضطراب، پریشانی و افسردگی است؛ زیرا چگونه افسرده و پریشان می شود کسی که به اسباب درست چنگ بزند و بداند که اداره همه امور به دست خداوند است و چون به کاری اراده فرماید تنها به آن می گوید: «باش» پس می شود. چنانچه خداوند متعال می فرماید: ﴿قُلِ ٱللَّهُمَّ مَٰلِكَ ٱلۡمُلۡكِ تُؤۡتِي ٱلۡمُلۡكَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ ٱلۡمُلۡكَ مِمَّن تَشَآءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَآءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَآءُۖ بِيَدِكَ ٱلۡخَيۡرُۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ﴾ «بگو: بارالها! ای دارنده پادشاهی و (هستی) به هر کس که بخواهی، پادشاهی (و فرمانروایی) میبخشی، و از هر کس بخواهی پادشاهی (و فرمانروایی) را میگیری، و هر کس را بخواهی عزت مى دهى، و هر كه را بخواهى خوار میکنی، همه خوبیها به دست توست، بیشک تو بر هر چیز توانایی» و در آیت دیگری می فرماید: ﴿مَّا يَفۡتَحِ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحۡمَةٖ فَلَا مُمۡسِكَ لَهَاۖ وَمَا يُمۡسِكۡ فَلَا مُرۡسِلَ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ﴾ «(هر) رحمتی را که الله برای مردم بگشاید، کسی نمیتواند که بازش دارد، و آنچه را باز دارد کسی جز او نمیتواند آن را روان سازد، و او پیروزمند حکیم است».
یقینا احساس کردن بنده همراهی خداوند را و درک عظمت او جل جلاله برای انسان ها و برای مجتمع بلندترین درجه همزیستی مسالمت آمیز و امنیت اجتماعی را بار می آورد؛ زیرا وقتی انسانها به یقین بدانند که هیچگاه از دید خداوند غایب نمی شوند حتما رفتار خود را منظم و مستقیم می سازند، و اخلاق شان درست می شود، پس همیشه پابند اوامر خداوند متعال می باشند، و از نواهی او پرهیز می کنند، و نزد حدود او مکث می نمایند، به اسبابی تمسک می کنند که دین و دنیای شان اصلاح می گردد، پس هر فرد با نفس خود، با خانواده، با همسایه ها، با دوستان و رفیقان و با مجتمع و همه مردم در صلح و آشتی زندگی می کند، این است رسالت اسلام که رحمت برای همه جهانیان آمده است.
بار خدایا! ما را در معیت و همراهی نصر و تأییدت شامل نما، فضل و نعمت خود را بر ما عام بگردان، و در همه امور ما را مخلص بگردان، مصر و همه کشورهای جهان را حفظ کن.
_____________________________
للإطلاع علي قسم خطبة الجمعة باللغات
للإطلاع ومتابعة قسم خطبة الأسبوع
للمزيد عن أسئلة امتحانات وزارة الأوقاف